در جلسه حفاظت منابع آب اردکان مطرح شد

فرماندار اردکان گفت: اگر تدابیر مناسبی برای مشکل کم‌آبی این شهرستان اندیشیده نشود، در سال آتی بحران بزرگی مقابل روی اردکان خواهد بود.

 

به گزارش روابط عمومی فرمانداری اردکان، هادی مقیمی عصر دوشنبه در نشست با مدیرعامل شرکت آب و فاضلاب استان یزد افزود: دستگاه‌های متولی تأمین آب از هم‌اکنون باید آمادگی کاملی داشته باشند تا اردکان ازلحاظ منابع آبی دچار مشکل نشود.

 

وی با بیان اینکه میزان آبدهی سفره‌های زیرزمینی اردکان به‌شدت کاهش یافته و جمعیت این شهرستان رو به افزایش است، تصریح کرد: برخی از چاه‌های آب شرب شهرستان آلوده‌شده یا در معرض آلودگی است که این مشکل تأمین آب شرب سالم برای شهروندان را با چالش مواجه کرده است.

 

مقیمی گفت: طبق سرشماری سال ۱۳۹۵ نرخ رشد جمعیت اردکان ۷٫۴ درصد است و لازم است برنامه‌ریزی ویژه‌ای درزمینهٔ تأمین آب مصرفی شهروندان انجام شود.

 

وی تأکید کرد: درصورتی‌که تأمین دستگاه آب‌شیرین‌کن در سیاه‌کوه پیگیری شود و با جداسازی آب شرب می‌توان الگوی خوبی در این زمینه ارائه کرد تا مشکل کمبود آب تا حدودی جبران شود.

 

مدیرعامل شرکت آب و فاضلاب استان یزد نیز گفت: به دلیل آنکه شهر اردکان در انتهای دشت یزد قرار دارد، آب آن از کیفیت بدی برخوردار است و برای بهبود کیفیت آن باید تلاش شود.

 

علی اسلامی افزود: در آینده نزدیک در ارتباط با ایجاد یک مجموعه آب‌شیرین‌کن بزرگ که بتواند ۱۰۰ تا ۱۵۰ لیتر در ثانیه آب شیرین برای آب شرب اردکان تأمین کند، تصمیمات اساسی گرفته می‌شود.

 

وی اضافه کرد: شهر اردکان به‌طورمعمول ازنظر منابع آبی با مشکل مواجه است و حتی بارندگی خوب نیز مشکلات موجود برای تأمین آب این شهرستان را رفع نمی‌کند و باید برای تابستان پیش‌بینی‌های ویژه صورت گیرد.

 

اسلامی با تأکید بر توسعه و افزایش ظرفیت شبکه آب‌شیرین‌کن تصریح کرد: آب از نیازهای ضروری مردم است و تأمین آن یک مسئله سیاسی نیست، در اردکان ۱۳ حلقه چاه آب وجود دارد که ۳ حلقه آن با توجه به آلودگی بالا از چرخه بهره‌برداری خارج شده است.

 

وی گفت: ۳۸۰ لیتر نیاز آبی تابستان شهرستان اردکان است و ۲۸ ایستگاه برداشت آب در این شهر ایجاد شده که تعداد این ایستگاه قابل‌افزایش است.

 

در استان یزد سه هزار و ۶۸۰ حلقه چاه، ۳۸۷ دهنه چشمه و دو هزار و ۶۳۰ رشته قنات وجود دارد که سالانه یک هزار و ۱۵۰ میلیون مترمکعب آب از آن‌ها برداشت می‌شود که از این میزان ۸۸.۵ درصد در بخش کشاورزی، ۸.۵ درصد در شرب شهر و روستا و سه درصد در بخش خدمات مصرف می‌شود.